Σκριάμπιν, Αλεξάντρ Νικολάγεβιτς

Ρώσος συνθέτης και πιανίστας (Μόσχα 1872 - 1915). Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως στρατιωτικός, έπειτα όμως παραιτήθηκε και το 1891 πήρε πτυχίο από το Ωδείο της Μόσχας, όπου κατέλαβε την έδρα του πιάνου από το 1898 ως το 1903, αφού περιόδευσε με επιτυχία ως πιανίστας στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κέντρα. Εγκαταλείποντας τη θέση του καθηγητή, ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, και ξαναγυρίζοντας το 1910 στη Μόσχα αφιερώθηκε αποκλειστικά στη σύνθεση. Η παραγωγή του με άνιση καλλιτεχνική αξία, περιλαμβάνει κομμάτια για πιάνο (μεταξύ των οποίων σονάτες, σπουδές, πρελούδια, αυτοσχεδιασμούς, μαζούρκες) και έργα για ορχήστρα (μεταξύ των οποίων ένα Κοντσέρτο, που γράφτηκε το 1894, τρεις Συμφωνίες, του 1895, 1901 και 1903, το Ποίημα της έκστασης, το 1908, και τον Προμηθέα: ποίημα της φωτιάς, που γράφτηκε μεταξύ 1909 και 1910). Η αρμονική γλώσσα του έργου του (που την ονόμαζε «συνθετική» και που μπορεί να θεωρηθεί πρόδρομος της πρωτοποριακής μουσικής) έτεινε πάντα περισσότερο - αν και υφίστατο κυρίως την επίδραση του Σοπέν και του Λιστ - προς μια παραισθησιακή φωνητική μανία και προς μυστικιστικές υποβολές, συνδεμένες με τις ποιητικές αντιλήψεις του ρωσικού συμβολισμού, που άνθησε στα τέλη του περασμένου αιώνα. Στην προσπάθεια μιας ιδανικής συγχώνευσης των διάφορων εκφράσεων, ο Σ. συνέλαβε την ιδέα ενός οργάνου με πλήκτρα, του «clavier a lumiere», που χρησιμοποίησε στον Προμηθέα και που είχε σκοπό να μετατρέψει και να αναμείξει τους ήχους με τα χρώματα.